Nóbelsverðlaunahafinn Luc Montagnier styður hómópatísk vísindi

Nóbelsverðlaunahafinn Luc Montagnier styður hómópatísk vísindi

Dr. Luc Montagnier, franski veirufræðingurinn sem fékk Nóbelsverðlaunin árið 2008 fyrir að uppgötva AIDS vírusinn, hefur komið vísindaheiminum á óvart með stuðningi sínum við hómópatíu.

Í athyglisverðri grein sem birtist í Science þann 24. desember 2010 (1) lýsir prófessor Luc Montagnier yfir stuðningi við hómópatíu sem oft hefur verið misskilin og talað niðrandi um. Þó að hómópatía hafi verið stunduð í yfir 200 ár um víða veröld og hún sé sú óhefðbundna meðferð sem mest hefur verið notuð af læknum í Evrópu, (2) hafa flestir læknar og vísindamenn verið efins um virkni hennar vegna hinna örsmáu skammta sem notaðir eru.

Flestar klínískar rannsóknir sem gerðar hafa verið og birtar í fagtímaritum hafa sýnt jákvæðar klínískar niðurstöður (3, 4), sérstaklega við meðhöndlun á ofnæmi í öndunarfærum (5, 6), inflúensu (7), vefjagigt (8, 9), liðagigt (10), lausum hægðum barna (11), bata eftir aðgerðir á kviðarholi (12), athyglisbresti (13) og lágmörkun á fylgikvillum hefðbundinna krabbameinsmeðferða (14).

Auk klínískra rannsókna hafa nokkur hundruð grunnrannsóknir staðfest lífræðilega virkni hómópatískra remedía. Í einni tegund slíkra vísindalegra grunnrannsókna sem kölluð er in vitro rannsókn voru framkvæmdar 67 tilraunir ( 1/3 þeirra endurtekningar) og voru nærri ¾ allra endurtekninganna jákvæðar (15,16,).

Fyrir utan fjölbreyttar vísindalegar sannanir og klínískar rannsóknir, felast frekari sönnur um virkni hómópatíu í þeirri staðreynd að hún aflaði sér mikilla vinsælda í Bandaríkjunum og Evrópu á 19. öldinni vegna þess hversu áhrífarík hún reyndist í meðhöndlun farsótta sem geisuðu á þeim tíma, svo sem kóleru, taugaveiki, gulusótt, skarlatssótt og inflúensu.

Montagnier, sem er stofnandi og forseti samtaka um AIDS rannsóknir og forvarnir eða the World Foundation for AIDS Research and Prevention, segist ekki geta staðhæft að hómópatía sé rétt í öllu. Það sem ég get fullyrt núna er að mjög útþynntar lausnir (notaðar í hómópatíu) eru virkar. Mjög útþynntar lausnir af einhverju eru ekki ekkert. Þær eru vatnsform sem líkja eftir upprunalegu sameindunum.

Hér er Montagnier að vitna í rannsókn sem hann gerði og staðfestir umdeildar aðferðir hómópatíu þar sem notast er við skammta efna sem eru útþynntir á ákveðinn hátt með ákveðnu millibili, og hristir hraustlega á milli þynninga. Þó að það sé algengt að vísindamenn nútímans álíti að ekkert af upprunalegu sameindunum verði eftir í upplausninni, hefur rannsókn Montagniers (og margra annara kollega hans) staðfest að tíðni (electromagnetic signals) upphaflega efnisins verður eftir í vökvanum og hefur umtalsverð líffræðileg áhrif.

Montagnier hefur nýverið tekið við nýrri stöðu við Jiaotong háskólann í Shanghai í Kína (þessi háskóli hefur oft verið kallaður MIT Kína) þar sem hann mun starfa við nýja stofnun sem ber nafn hans. Starfið snýst um nýja vísindastefnu sem spannar eðlisfræði, líffræði og læknisfræði; fyrirbrigði rafsegulbylgja sem DNA myndar í vatni. Hann og rannsóknarhópur hans mun rannsaka þetta fræðilega og eins mögulega notkun í lækningum.

Þessar nýju rannsóknir Montagniers snúa að rafsegulbylgjum sem hann segir að stafi frá mjög útþynntu DNA ýmissa örvera. Montagnier segir: „Við höfum komist að því að DNA veldur formbreytingum á vatni sem haldast í mjög útþynntum lausnum og sem leiða til ákveðinnar mælanlegrar tíðni rafsegulbylgja. Ekki gefa öll DNA frá sér rafsegulbylgjur sem við getum mælt með okkar tækjum. Hátíðnibylgjur koma frá DNA veira og baktería.“

Montagnier staðhæfir að þessar athuganir muni leiða til nýrrar meðhöndlunar margra algengra krónískra sjúkdóma, þar á meðal einhverfu, Alzheimersjúkdómsins, Parkinsonssjúkdómsins og MS.

Montagnier skrifaði fyrst um uppgötvanir sínar árið 2009 (17) og um mitt ár 2010 hélt hann fyrirlestur á mikils metnum fundi með öðrum Nóbelsverðlaunahöfum þar sem hann lýsti áhuga sínum á hómópatíu og forsendum þeirrar lækningaraðferðar (18).

Frönsk eftirlaunalög leyfa ekki Montagnier, sem er 78 ára að vinna hjá opinberri stofnun en það takmarkar aðgang að rannsóknarfjármagni. Montagnier viðurkennir að ólíklegt sé að rannsóknarfjármagn fáist frá stóru lyfjarisunum og sumum öðrum rannsóknarsjóðum, vegna fjandsamlegs andrúmslofts í garð hómópatíu og náttúrulegra meðhöndlunarkosta.

Stuðningur annars Nóbelsverðlaunahafa
Hin nýja rannsókn Montagniers minnir á eina af stórkostlegustu sögum franskra vísinda, sem oft er vitnað til sem Benveniste málið. Mjög virtur ónæmisfræðingur Dr. Jacques Benveniste sem dó árið 2004, stýrði rannsókn sem var endurtekin í þremur öðrum háskólarannsóknarstofum og voru niðurstöður hennar birtar í Nature (19). Benveniste og hinir rannsakendurnir notuðu mjög útþynnta skammta efna sem höfðu áhrif á hvítar blóðfrumur sem kallaðar eru basophils.

Þó svo almennt sé talið að vinna Benveniste hafi verið hrakin (20), líkir Montagnier Benveniste við „nútíma Galileo“, sem hafi verið langt á undan sinni samtíð og orðið fyrir árásum vegna rannsókna sinna á læknisfræðilegu og vísindalegu efni sem bókstafstrúnni hafði sést yfir og jafnvel fordæmt.

Til viðbótar skoðunum Benveniste og Montagnier vegur þungt álit Dr. Brians Josephsons Ph.D sem er nóbelsverðlaunahafi á sviði vísinda eins og Montagnier.

Í svargrein í New Scientist, vegna umfjöllunar um hómópatíu, skrifaði Josephson:
Hvað varðar athugasemdir þínar og sleggjudóma um hómópatíu; gagnrýni sem snýst um óverulegt magn sameinda í vökva sem hefur verið þynntur ítrekað þá er það aukaatriði, þar sem fylgismenn hómópatískra remedía rekja áhrif þeirra ekki til fjölda sameinda í vatninu heldur til breytinga á formi vatnsins.

Einfeldningsleg greining gæti ályktað að vatn sem er vökvi, geti ekki tekið á sig slíkt form sem þannig greining þarfnast. En í tilfelli t.d. vökvakristalla, sem þrátt fyrir að þeir séu fljótandi eins og venjulegur vökvi geta innihaldið reglulegt form sem sést ekki berum augum, sést takmörkun slíkrar hugsunar. Að því að ég best veit hafa ekki komið fram neinar afsannanir á hómópatíu sem eitthvað er að marka þegar tillit hefur verið tekið til þessa upplýsinga.

Skylt efni er fyrirbærið sem Yolene Thomas, kollegi Jacques Beneveniste, og fleiri segja vera vel rannsakað og þekkt sem minni vatns. Ef svo reynist vera er það mun merkilegra en hómópatían sjálf og ber vott um þröngsýni nútíma vísindasamfélags sem hefur langt frá því flýtt sér að kanna slíkar yfirlýsingar, heldur hefur eina svarið verið að vísa þeim á bug (21).

Í framhaldi af ummælum Josephson, sem er prófessor á eftirlaunum við Cambridge háskóla á Bretlandi, spurðu ritstjórar New Scientist hann hvernig hann varð fylgismaður óhefðbundinna hugmynda. Hann svaraði:

„Ég fór á ráðstefnu þar sem franski ónæmisfræðingurinn Jacques Benveniste talaði í fyrsta sinn um uppgötvun sína um að vatn hafi minni efna sem einu sinni voru uppleyst í því sem gæti útskýrt hvernig hómópatía virkar. Uppgötvun hans vakti fáránlega sterk og neikvæð viðbrögð vísindamanna og það sló mig hversu illa var komið fram við hann“ (22). Josephson hélt áfram og lýsti því hvernig margir vísindamenn þjást af því sem hann kallar „sjúklega vantrú“, það er að þeir viðhaldi óvísindalegu viðhorfi sem kristallast í yfirlýsingunni „ þó að það væri satt, myndi ég ekki trúa því“.
Enn styttra er síðan Josephson svaraði krónísku þekkingarleysi efasemdarmanna hómópatíu, kaldhæðnislega og sagði: „Hugmyndina um að vatn geti haft minni er hægt að hrekja með hvaða auðskiljanlegri og rangri röksemdarfærslu sem er“. Í nýlegu viðtali í Science lýsir Montagnier einnig áhyggjum sínum af því óvísindalega andrúmslofti sem ríkir nú um stundir um óhefðbundið efni eins og hómópatíu. Mér er sagt að fólk hafi sannreynt niðurstöður Benveniste en það þori ekki að birta niðurstöðurnar af ótta við ofsóknir frá fólki sem skilur þær ekki.
Í lok viðtalsins þegar Montagnier var spurður hvort hann hefði áhyggjur af því að hann færðist æ meir í átt að gervivísindum svaraði hann ákveðinn; „Nei, því þetta eru ekki gervivísindi. Þetta eru ekki skottulækningar. Þetta er alvöru fyrirbrigði sem á skilið að vera rannsakað frekar“.

Villandi upplýsingar sem efasemdarmenn dreifa
Það er ótrúlegt hversu margir efasemdarmenn hómópatíu tala um að það séu engar rannsóknir sem sýni að hómópatískar remedíur virki. Slíkar yfirlýsingar eru greinilega rangar, en samt eru slíkar staðhæfingar algengar á Netinu, meira að segja í sumum fagtímaritum. Smávegis leit að upplýsingum getur leitt í ljós margar hágæðarannsóknir sem hafa verið birtar í virtum læknisfræði- og vísindatímaritum, s.s. Lancet, BMJ, Pediatrics, Pediatric Infectious Disease Journal, Chest og mörgum fleiri. Þó að sum þessara tímarita hafi líka birt rannsóknir með neikvæðum niðurstöðum fyrir hómópatíu eru mun fleiri rannsóknir sem sýna fram á jákvæð áhrif hennar fremur en neikvæð.

Villandi yfirlýsingar og upplýsingar um hómópatíu eru fyrirsjáanlegar því að þetta lækningakerfi er bæði raunhæf og marktæk ógn við fjárhagslega hagsmuni í læknisþjónustu, svo ekki sé talað um ógnina við heimsspeki og hugmyndaheim heilbrigðisstétta. Því er ekki að undra að the British Medical Association hafi af einskærri ósvífni vísað til hómópatíu sem „galdra“. Það er fyrirsjáanlegt þegar menn fara á nornaveiðar, að þá finna þeir „nornir“, sérstaklega þegar menn sjá hag sinn í því að fjalla fjandsamlega um hugsanlegan keppinaut (hómópatía leikur mun stærra hlutverk og er meiri keppinautur í Evrópu en í Bandaríkjunum).

Efasemdamenn um hómópatíu hafa löngum staðhæft að hómópatískar remedíur innihaldi „ekkert“ því þær séu svo útþynntar. Samt sem áður hefur ný rannsókn sem var gerð við hina virtu stofnun Indian Institutes of Technology staðfest tilveru örsmárra hluta upphaflega efnisins, meira að segja í mjög þynntri upplausn.

Rannsakendur hafa sýnt fram á tilveru örsmárra efniseininga í þessum mikið útþynntu upplausnum. (24) með rafeindasmásjá (Transmission Electron Microscopy (TEM)) og rafbylgju- og litrófsefnagreiningu ( Inductively Coupled Plasma-Atomic Emission Spectroscopy (ICP-AES)). Í ljósi þessara rannsókna má því fullyrða að hver sá sem heldur því fram eða ýjar að því ekkert sé í hómópatískum remedíum er annaðhvort illa upplýstur eða óheiðarlegur.

Vegna þess að rannsakendurnir fengu staðfestingu á tilveru örsmárra efnishluta í tveimur mismunandi mikið útþynntum lausnum (30C og 200C) og prófuðu fjórar mismunandi remedíur (Zincum met./zinc; Aurum met. /gold; Stannum met./tin; and Cuprum met./copper), komust þeir að þeirri niðurstöðu að rannsóknin sýndi ótvíræðar niðurstöður.

Þó að efasemdarmenn hómópatíu álíti að hómópatískir smáskammtar séu samt sem áður of litlir til að hafa nokkra líffræðilega virkni, hefur einnig verið sýnt fram á að slíkar getgátur eru rangar. Hjá þverfaglegum vettvangi smáskammta sem kallaður er „hormesis“ eru fyrirliggjandi u.þ.b. 1000. rannsóknir fjölbreyttra vísindalegra sérgreina sem staðfesta veruleg, og stundum áþreifanleg, líffræðileg áhrif mjög lítilla skammta ákveðinna efna á ákveðin lífeðlisfræðileg kerfi.

Sérstök útgáfa fagtímaritsins Human and Experimental Toxicology (Júlí 2010), var tileinkuð snertiflötum hormesis og hómópatíu (25). Greinarnar í því tölublaði staðfesta kraft hómópatískra skammta hinna ýmsu efna.

Að lokum má geta þess að allar efasemdir eru mikilvægar fyrir þróun vísinda og lækninga. Samt sem áður eru margir vísindamenn haldnir sjúklegri vantrú á ákveðna hluti, eins og Nóbelsverðlaunahafinn Brian Josephson minntist á, sem óhjákvæmilega skapar óheilbrigt og óvísindalegt viðhorf og hindrar leiðina að hinum raunverulega sannleika og alvöru vísindum. Efahyggja á rétt á sér ef stuðningsmenn hennar reyna ekki að sneiða hjá rannsóknum eða kæfa umræður um málefni, heldur rannsaka nýjar (eða gamlar) leiðir til að reyna að skilja og sannreyna skrýtið en krefjandi fyrirbrigði. Þetta er áskorun til okkar allra þegar við skoðum og metum líffræðileg og klínísk áhrif hómópatískra remedía.

Hallfríður María Pálsdóttir þýddi og endursagði grein eftir Dana Ullman af vefsíðunni http://www.naturalnews.com/031210_Luc_Montagnier_Homeopathy.html#ixzz1DgSpr393 en þar má sjá greinina á upprunalegu tungumáli.

Heimildir:
(1) Enserink M, Newsmaker Interview: Luc Montagnier, French Nobelist Escapes „Intellectual Terror“ to Pursue Radical Ideas in China. Science 24 December 2010: Vol. 330 no. 6012 p. 1732. DOI: 10.1126/science.330.6012.1732

(2) Ullman D. Homeopathic Medicine: Europe’s #1 Alternative for Doctors.http://www.huffingtonpost.com/dana-…

(3) Linde L, Clausius N, Ramirez G, et al., „Are the Clinical Effects of Homoeopathy Placebo Effects? A Meta-analysis of Placebo-Controlled Trials,“ Lancet, September 20, 1997, 350:834-843.

(4) Ludtke R, Rutten ALB. The conclusions on the effectiveness of homeopathy highly depend on the set of analyzed trials. Journal of Clinical Epidemiology. October 2008. doi: 10.1016/j.jclinepi.2008.06/015.

(5) Taylor, MA, Reilly, D, Llewellyn-Jones, RH, et al., Randomised controlled trial of homoeopathy versus placebo in perennial allergic rhinitis with overview of four trial Series, BMJ, August 19, 2000, 321:471-476.

(6) Ullman, D, Frass, M. A Review of Homeopathic Research in the Treatment of Respiratory Allergies. Alternative Medicine Review. 2010:15,1:48-58.http://www.thorne.com/altmedrev/.fu…

(7) Vickers AJ. Homoeopathic Oscillococcinum for preventing and treating influenza and influenza-like syndromes. Cochrane Reviews. 2009.

(8) Bell IR, Lewis II DA, Brooks AJ, et al. Improved clinical status in fibromyalgia patients treated with individualized homeopathic remedies versus placebo, Rheumatology. 2004:1111-5.

(9) Fisher P, Greenwood A, Huskisson EC, et al., „Effect of Homoeopathic Treatment on Fibrositis (Primary Fibromyalgia),“ BMJ, 299(August 5, 1989):365-6.

(10) Jonas, WB, Linde, Klaus, and Ramirez, Gilbert, „Homeopathy and Rheumatic Disease,“ Rheumatic Disease Clinics of North America, February 2000,1:117-123.

(11) Jacobs J, Jonas WB, Jimenez-Perez M, Crothers D, Homeopathy for Childhood Diarrhea: Combined Results and Metaanalysis from Three Randomized, Controlled Clinical Trials, Pediatr Infect Dis J, 2003;22:229-34.

(12) Barnes, J, Resch, KL, Ernst, E, „Homeopathy for Post-Operative Ileus: A Meta-Analysis,“ Journal of Clinical Gastroenterology, 1997, 25: 628-633.

(13) M, Thurneysen A. Homeopathic treatment of children with attention deficit hyperactivity disorder: a randomised, double blind, placebo controlled crossover trial. Eur J Pediatr. 2005 Dec;164(12):758-67. Epub 2005 Jul 27.

(14) Kassab S, Cummings M, Berkovitz S, van Haselen R, Fisher P. Homeopathic medicines for adverse effects of cancertreatments. Cochrane Database of Systematic Reviews 2009, Issue 2.

(15) Witt CM, Bluth M, Albrecht H, Weisshuhn TE, Baumgartner S, Willich SN. The in vitro evidence for an effect of high homeopathic potencies–a systematic review of the literature. Complement Ther Med. 2007 Jun;15(2):128-38. Epub 2007 Mar 28.

(16) Endler PC, Thieves K, Reich C, Matthiessen P, Bonamin L, Scherr C, Baumgartner S. Repetitions of fundamental research models for homeopathically prepared dilutions beyond 10-23: a bibliometric study. Homeopathy, 2010; 99: 25-36.

(17) Luc Montagnier, Jamal Aissa, Stephane Ferris, Jean-Luc Montagnier, Claude Lavallee, Electromagnetic Signals Are Produced by Aqueous Nanostructures Derived from Bacterial DNA Sequences. Interdiscip Sci Comput Life Sci (2009) 1: 81-90.http://www.springerlink.com/content…

(18) Nobel laureate gives homeopathy a boost. The Australian. July 5, 2010. http://www.theaustralian.com.au/new…

(19) Davenas E, Beauvais F, Amara J, et al. (June 1988). „Human basophil degranulation triggered by very dilute antiserum against IgE“. Nature 333 (6176): 816-8.

(20) Maddox J (June 1988). „Can a Greek tragedy be avoided?“. Nature 333 (6176): 795-7.

(21) Josephson, B. D., Letter, New Scientist, November 1, 1997.

(22) George A. Lone Voices special: Take nobody’s word for it. New Scientist. December 9, 2006.

(23) Personal communication. Brian Josephson to Dana Ullman. January 5, 2011.

(24) Chikramane PS, Suresh AK, Bellare JR, and Govind S. Extreme homeopathic dilutions retain starting materials: A nanoparticulate perspective. Homeopathy. Volume 99, Issue 4, October 2010, 231-242.

(25) Human and Experimental Toxicology, July 2010:http://het.sagepub.com/content/vol2…To access free copies of these articles, see:http://www.siomi.it/siomifile/siomi…

About the author:America’s leading advocate for homeopathic medicine and author of „The Homeopathic Revolution.“ Learn more at www.Homeopathic.com or watch Dana’s videos at http://naturalnews.tv/Browse.asp?me…