Hómópatíu veitt uppreisn æru
Grein eftir Dana Ullmann, Hallfríður M Pálsdóttir þýddi.
Í svipaðri sögu og „Músin sem öskraði“ hafa svissnesk yfirvöld staðfest að smáskammtar hómópata séu bæði skilvirkir og hagkvæmir. Þrátt fyrir glæsilega tækni hefðbundinna læknavísinda nútímans hafa svissnesk yfirvöld komist að þeirri niðurstöðu að hómópatía sé kostnaðarlega umtalsvert hagkvæmari.
Á efnahagslega-krefjandi tímum eins og nú, fyrir bæði einstaklinga og ríkisstjórnir, staðfestir þessi skýrsla frá svissneskum stjórnvöldum bæði árangur og hagkvæmni hómópatískrar meðferðar. Sú staðreynd að hómópatía er einnig viðurkennd sem ein af öruggustu aðferðum lækninga, er einnig sérstakur ávinningur fyrir þessa náttúrulegu meðferð.
Skýrsla svissneskra yfirvalda er jafnframt umfangsmesta endurskoðun opinbers aðila á vísindalegum niðurstöðum rannsókna á hómópatíu til dagsins í dag. Svissneska skýrslan er nákvæm og víðtæk greining niðurstaðna fjölbreyttra klínískra rannsókna, sem og rannsókna á rannsóknarstofu. (1)
Í skýrslunni er einnig farið yfir kostnað við hómópatíska meðferð og gerðu höfundarnir jafnframt sjálfir hagkvæmnisrannsókn á meðal svissneskra lækna og sjúklinga.
Dreginn var fram kostnaðarþáttur lækna hjá svissneskum vátryggingarfélögum, þar með talin öll útgjöld vegna ráðgjafar (greining og meðferðaraðferðir), lyfjakostnaður (skömmtuð beint eða lyfseðlar), kostnaður vegna greiningar á rannsóknarstofu og kostnaður vegna sjúkraþjálfunar.
Svissneska skýrslan leiddi í ljós að heildarkostnaður lækna sem sérhæfa sig í hómópatíu var í heild 15,4% lægri samanborið við lækna sem stunduðu hefðbundnar lækningar, sem og lækna sem sérhæfðu sig í öðrum óhefðbundnum lækningum ( en ekki hómópatískum remedíum).(2)
Mikil lækkun á kostnaði heilbrigðisþjónustu vegna hómópatískrar meðhöndlunar getur hugsanlega sparað hundruð milljóna dollara eða meira í mörgum löndum.
Höfundar svissnesku skýrslunnar tóku eftir því að sjúklingar sem leituðu eftir hómópatískri meðferð og óhefðbundnum meðferðum höfðu frekar tilhneigingu til að vera haldnir langvarandi veikindum (krónískum veikindum) (meira en þrjá mánuði) og alvarlegri veikindum, sem venjulega myndu leiða til hærri kostnaðar í heilbrigðisþjónustu. Það kom líka í ljós að hómópatískir sjúklingar voru almennt yngri, sem venjulega myndi leiða til lægri útgjalda.
Þessi 15% sparnaður vegna hómópatískar meðferðar er staðfestur í óháðri hollenskri rannsókn sem greindi upplýsingar frá stórum heilsuvátryggjanda. Hann komst einnig að því að kostnaður við heilbrigðisþjónustu í tengslum við óhefðbundnar meðferðir lækkaði um 15% hjá læknum sem voru þjálfaðir í hómópatíu, nálastungumeðferð, eða anthrópósófískri meðferð (Kooreman, Baars, 2011). Heilbrigðishagfræðingar sem gerðu þessa rannsókn komust að þeirri niðurstöðu að kostnaður væri minni vegna færri sjúkrahúsdvala og færri dýrra lyfseðilsskyldra lyfja. Það er einnig mikilvægt að hafa í huga að höfundarnir komust að því að sjúklingar sem fara til lækna sem stunda óhefðbundnar lækningar, lifa lengur.
Skýrsla svissnesku ríkisstjórnarinnar um hómópatíu vísar einnig til fjölda rannsókna þar sem hagkvæmni hómópatíu og hefðbundinna lækninga er metin fyrir fólk sem þjáist af ákveðnum vandamálum. Þar á meðal er ófrjósemi kvenna, liðagigt, miðeyrnabólga, ofnæmi í öndunarfærum og meltingartruflanir. Sérstaka þýðingu hafði sannanlega mikill munur á kostnaði við hómópatíska meðhöndlun kvenna með frjósemisvandamál, samanborið við konur sem sækja hefðbundna heilbrigðisþjónustu. Rannsókn á börnum með sýkingar í efri öndunarfærum leiddi í ljós að börn sem fengu hómópatíska meðferð sýktust sjaldnar aftur og fengu sjaldnar sýklalyf en börn í hefðbundinni meðferð. Enn frekar leiddi efnahagslegt mat 569 sjúklinga með gigtarkvilla í ljós að 29% gátu hætt að taka hefðbundin lyf, 33% gátu dregið úr þörf á lyfjum, og einungis 6% kusu að auka lyfin eftir að hómópatísk meðferð hófst.
Einnig var vitnað í skýrslu frá þýskum stjórnvöldum í svissnesku rannsókninni sem bar saman innlagnir kvenna á sjúkrahús,annars vegar þeirra sem leituðu hefðbundinna lækninga og hins vegar þeirra sem leituðu hómópatískrar meðferðar. Þar kom í ljós að konur voru sex sinnum oftar lagðar inn á sjúkrahús hjá hefðbundnum læknum en læknum sem stunda hómópatíu.
Auk minni kostnaðar í heilbrigðisþjónustu vegna hómópatískrar meðferðar, var í skýrslunni einnig bent á lækkun á ýmsum óbeinum kostnaði. Þar á meðal eru nokkrar rannsóknir sem sýna færri veikindadaga hjá sjúklingum í hómópatískri meðferð.
Svissneska skýrslan leiddi einnig í ljós að sjúklingar virtust eiga betra samband við lækni sinn og færri aukaverkanir komu fram hjá læknum sem stunduðu CAM meðferðir, og sem þannig leiddi til enn meiri hagkvæmni skv. skýrslunni.
Hvort hómópatía sé „viðeigandi“ valkostur heilbrigðisþjónustu var einnig metið í svissnesku skýrslunni, sem höfundarnir hafa skipt í tvo hluta: eftirspurn / notkun og öryggi. Það byggist á mikilli eftirspurn Svisslendinga eftir hómópatíu og hversu vel þekkt öryggi hómópatíu er. Fullyrt er í skýrslunni að það sé verulegur ávinningur af hómópatíu fyrir svissneskan almenning. Kannanir áætla að 57% Svisslendinga noti óhefðbundnar meðferðir, en um 40% allra lækna í Sviss vísuðu á óhefðbundnar meðferðir og 62,5% þeirra voru CAM meðferðir (Rist og Schwabl, 2009).
Svissnesk stjórnvöld fjármögnuðu einnig rannsókn á meira en 3.000 manns þar sem mæld var ánægja sjúklinga sem leituðu til hómópata, samanborið við þá sem leituðu til hefðbundinna lækna (Marian, Joost, Saini, o.fl., 2008). Sjúklingar hómópata voru marktækt oftar „fullkomlega sáttir“ (53% á móti 43%) við þá meðferð sem þeir fengu en sjúklingar hefðbundinna lækna, án þess að marktækur munur væri á hvort væntingar þeirra væru uppfylltar. Þessi rannsókn sýndi einnig að sjúklingar sem leituðu meðferðar hjá hefðbundnum lækni fengu næstum fjórum sinnum oftar alvarlegar aukaverkanir en þeir sem leituðu hómópatískrar meðferðar.
Í svissnesku skýrslunni er viðurkennt að sumar klínískar rannsóknir sýni ekki jákvæða niðurstöðu fyrir hómópatíu, þó höfundar skýrslu svissneskra stjórnvalda bendi á að flestar þessar rannsóknir fóru fram á þann hátt að hunsuð voru mikilvæg grundvallaratriði hómópatíu, til þess að fá út neikvæða útkomu og búa þannig til falskar neikvæðar niðurstöður. Efasemdamenn um hómópatíu vísa almennt til valins hóps rannsókna sem virðast „hágæða“ rannsóknir og sýna að hómópatía virkaði ekki, en þessir efasemdamenn líta fram hjá þeirri staðreynd að margar þessara rannsókna nota ekki réttu remedíuna (lyfið) fyrir tiltekið ástand. Til dæmis notaði ein rannsókn hómópatískan skammt til að ná fram þyngdartapi þegar það er vel þekkt að það er engin ein remedía sem virkar fyrir alla sem vilja léttast.
Þegar upp er staðið notar stór fjöldi Svisslendinga remedíur eða aðrar náttúrulegar meðferðir. Eftir almenna þjóðaratkvæðagreiðslu í maí 2009 þar sem meira en 2/3 kjósenda studdu þátttöku CAM meðferða (valdar óhefðbundnar meðferðir) í almannatryggingakerfinu, samþykkti svissneski heilbrigðisráðherrann niðurgreiðslu fimm helstu náttúrulegu meðferðanna, þar á meðal anthrópósófíska meðferð, hómópatíu, grasalækningar og kínverskar lækningar, til reynslu til ársins 2018.
Í svissnesku skýrslunni er bent á að ein af fyrstu heilsuhagfræðikönnunum til að bera saman hómópatíska og hefðbundna læknismeðferð var gerð árið 1900 (Bradford, 1900). Þessi bók, sem einfaldlega ber titilinn Röksemdafærsla talna, bar saman sjúkdóma og dánartíðni hjá hómópötum og hefðbundnum sjúkrahúsum, sem og geðsjúkrahúsum og hegningarhúsum þar sem annaðhvort hómópatía eða hefðbundin læknisþjónusta var veitt. Það kom mjög á óvart að dánartíðni var yfirleitt 2 til 8 sinnum hærri hjá þeim sjúklingum sem fengu hefðbundna læknisfræðilega umönnun, samanborið við þá sem fengu hómópatíska meðferð (bókstaflega hundruð sjúkraskráa voru bornar saman). Sérstaklega voru áhrifamiklar niðurstöður hómópatískrar meðferðar á smitsjúkdómum sem svo margir óttuðust, þ.m.t. kóleru, taugaveiki, gulusótt, skarlatssótt, lungnabólgu og inflúensu.
Auk ofangreindra rannsókna fyrir svissnesk stjórnvöld, hafa aðrir vísindamenn leitt í ljós virkni og hagkvæmni ýmissa heildrænna meðferða (Guarneri, Horrigan, Pechura 2010). Gögn sem styðja virkni og hagkvæmni, heildrænnar nálgunar í heilbrigðisþjónustu koma úr þremur áttum: úr læknisfræðilegum rannsóknum í háskólum, rannsóknum fyrirtækja sem eru að þróa heilsuáætlanir vegna starfsmanna og tilraunaverkefnum á vegum vátryggingafélaga.
Frægustu orð Hippocrates, föður læknisfræðinnar, voru; „í fyrsta lagi, ekki gera mein“. Í ljósi þess að hómópatía og ýmsar heildrænar meðferðir eru svo miklu öruggari en hefðbundnar læknisfræðilegar aðferðir, getur verið tímabært fyrir stjórnvöld og sjúkratryggingakerfið að fylgja dæmi Svisslendinga.
FOOTNOTES:
(1) Although this Swiss government report was just published in book form in 2011, the report was finalized in 2006. In light of this date, the authors evaluated systematic reviews and meta-analyses on homeopathic research up until June 2003.
(2) The researchers of this cost-effectiveness study provided statistical adjustment for seven cofactors that would lead one treatment to have an economic advantage over the others, such as when a population of patients is younger or older than another groups.
Heimildir:
http://www.huffingtonpost.com/dana-ullman/swiss-homeopathy_b_1340506.html
Bornhoft, Gudrun, and Matthiessen, Peter F. Homeopathy in Healthcare: Effectiveness, Appropriateness, Safety, Costs. Goslar, Germany: Springer, 2011.http://rd.springer.com/book/10.1007/978-3-642-20638-2/page/1
Bornhöft G, Wolf U, von Ammon K, Righetti M, Maxion-Bergemann S, Baumgartner S, Thurneysen AE, Matthiessen PF. Effectiveness, safety and cost-effectiveness of homeopathy in general practice – summarized health technology assessment. Forschende Komplementärmedizin (2006);13 Suppl 2:19-29. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16883077
Bradford T. The Logic of Figures or comparative results of homoeopathic and other treatments. Philadelphia: Boericke and Tafel, 1900. http://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015020118058
Guarneri, Erminia (Mimi); Horrigan Bonnie J; Pechura Constance M. The Efficacy and Cost Effectiveness of Integrative Medicine: A Review of the Medical and Corporate Literature. Explore: The Journal of Science and Healing – September 2010 (Vol. 6, Issue 5, Pages 308-312, DOI: 10.1016/j http://www.explorejournal.com/article/S1550-8307(10)00144-8/abstract; full article: http://www.bravewell.org/content/IM_E_CE_Final.pdf
Kooreman P, Baars E: Patients whose GP knows complementary medicine have lower costs and live longer. Eur J Health Econ 2011; DOI: 10.1007/s10198-011-0330-2.http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0415641211002062
Marian F, Joost K, Saini KD, von Ammon K, Thurneysen A, Busato A. Patient satisfaction and side effects in primary care: an observational study comparing homeopathy and conventional medicine. BMC Complement Altern Med. 2008 Sep 18;8:52.http://www.biomedcentral.com/1472-6882/8/52
Rist L, Schwabl H: Komplementärmedizin im politischen Prozess. Schweizer Bevölkerungstimmt über Verfassungsartikel «Zukunft mit Komplementärmedizin» ab. Forsch Komplementmed 2009, doi 10.1159/000203073. (Translation: Complementary medicine in the political process: The Swiss population votes on the Constitutional Articlehttp://www.ayurveda-association.eu/files/swiss_referendum_on_cam_-_forschkomplementmed_2009.pdf